Huta Lorenz (Vavrinec)

Wielki piec jest cennym i unikalnym pomnikiem rozkwitu przemysłu żelaznego w regionie i został zbudowany około 1807 roku jako część zakładu produkcji i przetwarzania surówki żelaza. W latach dwudziestych XX wieku huta była w bardzo złym stanie i prawdopodobnie nie mogła być już eksploatowana. Na mapie katastralnej z 1836 r. z całej huty pozostało tylko kilka pozornie opuszczonych domów. Prawdopodobnie zniknęła ona w latach dwudziestych lub trzydziestych XIX wieku. W połowie lat trzydziestych wiele budynków zostało rozebranych, a w 1853 r. była to ruina, która poważnie zagrażała bezpieczeństwu osób podróżujących z Mnichova koło Vrbna pod Pradědem do Rejvíz i Horní Údolí.

Na terenie niegdyś ważnego regionu hutniczego północnych Moraw i zachodniego Śląska, położonego u podnóża Jesioników i produkującego stosunkowo wysokiej jakości rudy ze złóż dewońskich stref Vrbeńsko-Rejvízskiej i Šternberk-Benešovskiej, zachowało się niewiele zabytków technicznych dawnego hutnictwa żelaza. Nieliczne budynki, które przetrwały przełom XIX i XX wieku, zostały całkowicie zniszczone w połowie XX wieku (w Železnej, Bedřichovie, Starej Wsi koło Rýmařova) lub poddane różnym specjalnym rekonstrukcjom i adaptacjom (w Ludvíkovie, Sobotínie), tak że ich pierwotne przeznaczenie i wygląd zostały przejęte. Z otoczenia, w którym żyjemy, zniknęły godne uwagi artefakty przypominające nam o umiejętnościach technicznych naszych przodków, a więc elementy, których znaczenie i misja społeczna nie powinny budzić wątpliwości. Budynek wielkiego pieca na węgiel drzewny znaleziony w tym miejscu jest więc prawdopodobnie jedyną pozostałością po słynnym niegdyś sudeckim obszarze hutnictwa żelaza.